Nietrzymanie moczu oraz obniżenie narządów miednicy mniejszej według definicji WHO należy uznać za choroby społeczne. Szacuje się, że co trzecia pacjentka pojawiająca się w gabinecie lekarza ginekologa ma dolegliwości związane z nietrzymaniem moczu.
Dlaczego zatem nietrzymanie moczu nadal uznawane jest za temat tabu?
Mimo, że problemy z kontynencją moczu negatywnie wpływają na jakość życia kobiety, szczególnie w aspekcie społecznym, badaczom ciężko jest ustalić dokładną częstość występowania tej dolegliwości. Kobiety wstydzą się podzielić swoimi intymnymi problemami i często nie wiedzą, że powinny szukać specjalistycznej pomocy.
Kto jest najbardziej narażony na nietrzymanie moczu?
Badania wskazują większe ryzyko nietrzymania moczu u kobiet w ciąży. Jest to także związane z liczbą przebytych dotychczasowo ciąż, rodzajem poprzednich porodów, wiekiem rodzącej, aktualnym tygodniem ciąży, wskaźnikiem BMI, przewlekłymi zaparciami, przewlekłym kaszlem, wcześniejszym zakażeniem dróg moczowych.
Jestem w ciąży. Czy na pewno dotknie mnie nietrzymanie moczu?
Zmiany fizjologiczne w przebiegu ciąży, takie jak nacisk rosnącej macicy i masy płodu na mięśnie dna miednicy wraz ze zmianami hormonalnymi (poziom progesteronu, estrogenu i relaksyny), mogą prowadzić do zmniejszenia siły oraz funkcji PFM. Profilaktyka powinna obejmować specjalny trening mięśni dna miednicy. Aby został przeprowadzony poprawnie, powinien zostać poprzedzony badaniem i instruktażem ze strony fizjoterapeutki uroginekologicznej.
Jakie są formy nietrzymania moczu?
- wysiłkowe nietrzymanie moczu – wyciek moczu obserwuje się w trakcie wysiłku, któremu towarzyszy zwiększone ciśnienie śródbrzuszne (kaszel, kichanie, skoki, dźwiganie, śmiech itp.),
- naglące nietrzymanie moczu – wyciek moczu poprzedzony jest nagłą, niemożliwą do opanowania potrzebą oddania moczu,
- mieszane nietrzymanie moczu – połączenie dwóch powyższych
Mam nietrzymanie moczu. Co mogę zrobić?
Umów się do fizjoterapeutki uroginekologicznej. Dokładny wywiad oraz badanie per vaginam pomogą znaleźć najlepszą metodę dopasowaną do Twoich potrzeb. Podczas wizyty dowiesz się m.in.:
- Jak aktywować i relaksować MDM,
- Jak poprawić pracy włókien tonicznych i fazowych (siły, szybkości, wytrzymałości),
- Jak skoordynować ćwiczenia z oddechem,
- Jak korekcja postawy ciała wpływa na napięcie MDM,
- Jak nauczyć się poprawnych nawyków toaletowych,
- Jak świadomie kontrolować ruch tłoczni brzusznej,
- Jakich ćwiczeń lub codziennych czynności unikać.
Rolą fizjoterapeutki jest poinformowanie Pacjentki o najkorzystniejszych dla niej możliwościach profilaktyki, a także przedyskutowanie potrzeby zmiany stylu życia i niektórych przyzwyczajeń. Ważnymi problemami związanymi z niekorzystnymi nawykami są przeciwdziałanie nadwadze lub jej zmniejszenie, właściwe przyjmowanie płynów, zaprzestanie palenia tytoniu i rozwiązanie problemu zaparć, jeżeli takie istniały.
W przypadku obniżenia narządów powodującego zaburzenia funkcji pęcherza i odbytnicy, gdy próba leczenia zachowawczego i fizjoterapii nie powiodła się̨, należy rozważyć leczenie operacyjne. Jego celem jest przywrócenie prawidłowej anatomii i wzmocnienie struktur dna miednicy.
Tekst opracowano na podstawie: Kompleksowe leczenie schorzeń uroginekologicznych. Znaczenie fizjoterapii. P. Szymanowski, A. Wójcik, W.K. Szczepieniec, M. Wójcik. Centrum Zdrowia Kobiety Gyneka Kraków, Reha Plus Kraków, Frauenklinik und Brustzentrum, Ostalb-Klinikum Aalen, Aalen, Niemcy
Julia Ciuryk-Kosowska
